Με αποσπάς.

Το θηρίο που με τρομάζει δεν είναι πελώριο. Δεν είναι καν μεγάλο. Είναι λίγο πιο ψηλό από μένα (αυτό δεν είναι κριτήριο, όλοι είναι πιο ψηλοί από μένα), και έχει ένα βλέμμα ήρεμο, κάπως σαν τον τύπο που έπαιζε στο Λιόν. Αυτόν τον συμπαθέστατο ασχημομούτσουνο Γάλλο.

Το θηρίο αυτό έχει άσχημο όνομα που αν το πεις δυνατά βγάζεις τρίχες στη γλώσσα. Δεν έχει χρειαστεί να το πω σε κανένα, αλλά αν θες εσύ να του δώσεις όνομα, κάντο. Δεν με νοιάζει. Μακάρι να μην μου ανήκε αυτό το πράγμα.

Με τρομάζει που τα ξέρει όλα. Σκέκεται απέναντί μου στο λεωφορείο και ανάβει τσιγάρο. Το αγνοώ κάθε φορά, αλλά με την άκρη του ματιού μου βλέπω πως με κοιτάει. Με κοιτάει επίμονα, όπως κοιτάνε τα μικρά παιδιά τους παραμορφωμένους ανθρώπους. Ξέρει οτιδήποτε μου έχει συμβεί μέχρι τώρα, και δεν με επηρεάζει στις μελλοντικές μου επιλογές με κανένα τρόπο. Δεν μου έχει μιλήσει ποτέ ανοιχτά. Δεν με έχει συμβουλέψει ποτέ. Το μισώ. Είμαι σίγουρη πως αν ήταν στο χέρι του δεν θα έκανε τίποτα όπως το έκανα εγώ. Ηλίθιο χαιρέκακο πλάσμα, αυτό είναι.

Επίσης είμαι σίγουρη πως του αρέσει αυτό που κάνει. Αν ήταν να με χτυπήσει αυτοκίνητο στο δρόμο, θα έφερνε γρήγορα μια πολυθρόνα,ποπκορν και κοκακόλα.

Δεν έχω ιδέα γιατί το γράφω. Δεν έχω ιδέα γιατί το διαβάζεις. Μερικές φορές είναι καλύτερα από το να μην ασχολούμαι ούτε λίγο. Άλλες όχι. Δεν ξέρω τι να κάνω για να το ξεφορτωθώ. Κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει.

'Οπως και να 'χει, σ'ευχαριστώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: