Είναι ή πολύ νωρίς ή πολύ αργά. Δεν μπορώ να αποφασίσω. Ό,τι και να ΄ναι, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Δεν μπορώ να κοιμηθώ ούτε λίγο.
Δεν μου αρέσει καθόλου να μιλάω στα κεφαλαία. Αλλά καμιά φορά πρέπει. Ίσως το προσπαθήσω αργότερα, τα κεφαλαία με τρομάζουν κάπως και ούτως ή άλλως δεν έχω ιδέα πού να δώσω έμφαση εδώ μέσα. Μάλλον θα έρθει από μόνο του.
Κάποιες μέρες γίνομαι η άγκυρα του εαυτού μου και με κρατώ δυνατά και σταθερά στην ίδια θέση. Θέλω να τα έχω όλα υπό έλεγχο και να υπάρχει μια τάξη. Όχι πως με ενοχλεί το χάος, το αντίθετο. Ακόμα και στο χάος υπάρχει τάξη αλλά δεν θα το αναλύσω ΚΑΙ αυτό τώρα. Α! Να, μίλησα στα κεφαλαία. Δεν φωνάζω ρε, για έμφαση μόνο. Αυτή λοιπόν η εμμονή μου να έχω μια σταθερότητα και μια ασφαλή τάξη, με κάνει να αποζητώ το κοντρόλ. Καταρχήν το πλήκτρο και ύστερα βλέπουμε.
Το κοντρόλ λοιπόν είναι ένα πλήκτρο που υπάρχει στο πληκτρολόγιό σου, κοιτάξέ το, είναι πολύ κάτω αλλά δεν το νοιάζει και πολύ γιατί ξέρει τι του γίνεται και τα έχει καλά με τον εαυτό του. Κάθεται εκεί ήσυχο-ήσυχο και επιβλέπει τα πάντα με μια σοφία. Είναι εντελώς ακούνητο και τα ελέγχει όλα με μια αξιοπρέπεια. Είναι ένας φάρος ελέγχου των παρορμήσεων. Μια μεγάλη πινακίδα που στη μέση της λαμποκοπά ένα ΠΡΟΣΟΧΗ! Να κι άλλα κεφαλαία. Πάλι για έμφαση, όχι για εκφοβισμό, σου ορκίζομαι.
Το κοντρόλ λοιπόν είναι ένα πολύ καλό πλήκτρο. Προτιμώ το ντο δίεση αλλά αυτό είναι μια άλλη πικρή ιστορία. Ο έλεγχος είναι ένα πολύ καλό "κουμπί" λοιπόν. Ναι τώρα μάλλον δεν μιλάω για το πλήκτρο. Ένα σωστό εργαλείο. Αποζητώ να έχω τον έλεγχο στα πάντα πάνω μου, στα πάντα που με αφορούν και με τα οποία επηρεάζω τον εαυτό μου και αυτός επηρεάζει τους άλλους και οι άλλοι με τη σειρά τους επηρεάζουν εμένα. Θέλω να ξέρω πως μπορώ να βασιστώ επάνω μου ανά πάσα στιγμή, γιατί πρέπει να είμαι όσο πιο ανώδυνη γίνεται για τους άλλους. Σκέψου ένα διάφανο άνθρωπο, σαν καλογυαλισμένο τζάμι. Να φαίνομαι μόνο αν μου αφήσει κάποιος δαχτυλιές. Δεν θέλω να έχω ούτε λίγο ίμπακτ πουθενά γιατί μου αρέσει απλά να υπάρχω. Μερικές φορές δεν τα καταφέρνω αλλά όποτε το πάρω χαμπάρι, κοιτάζω το κοντρόλ και ανακουφίζομαι γιατί νομίζω πως επιστρέφω στην όμορφη ελεγχόμενη κατάσταση που έχω φτιάξει στο μυαλό μου μισό λεπτό να δω πού το πήγαινα α ναι
Λοιπόν το κοντρόλ έχει αυτό το καλό. Είναι εκεί σταθερό, με μια υπομονή γίγαντα, με ένα βλέμμα σιγουριάς σαν του Σον Κόννερυ στα γεράματα, και έχει τα πάντα υπό την προστασία του. Μπορεί να έχει μονόκλ και θεληματικό πηγούνι. Το κοντρόλ πίνει μπράντυ τα κρύα βράδια του χειμώνα και σκεπάζει τα πόδια του με καρώ κουβέρτες. Κατεβάζει πάντα το καπάκι της τουαλέτας όταν τακτοποιήσει τις υποθέσεις του, κι ας ξέρει πως μένει μόνο του στο σπίτι και δεν περιμένει κανένα επισκέπτη. Το κοντρόλ είναι πάντα εκεί, στην ίδια θέση, στο ίδιο σημείο, εκεί χαμηλά, δεν το πειράζει, ελέγχει και επιβλέπει να είναι όλα μετρημένα και όπως τους αρμόζουν. Και εδώ έρχεται και τρυπώνει το σιφτ.
Το σιφτ είναι μεγάλος διάολος. Είναι πανέξυπνο πλήκτρο, τρομακτικά τετραπέρατο. Αν το κοντρόλ είναι έχει το βλέμμα του Σον Κόννερυ, το σιφτ έχει την τσαχπινιά του Μπιλλ Μπέηλυ. Σου χαμογελάει σαν κωλόπαιδο εκεί που δεν το περιμένεις, και ξαφνικά όλα παίρνουν άλλο νόημα και πιάνεις τον εαυτό σου να χαχανίζει με απρέπειες. Το σιφτ δεν πιστεύει σε τίποτα. Κυκλοφορεί με ξεχειλωμένες ζακέτες και κάνει συνέχεια τράκα πράγματα που δεν χρησιμοποιεί ποτέ. Κάνει τράκα τσιγάρα, και αυτό είναι εντελώς παράλογο, γιατί δεν καπνίζει. Θέλει απλά να σε βάλει στη διαδικασία. Να είσαι σε εγρήγορση. Πάει επίτηδες σε θλιμμένους ανθρώπους και τους σιγομουρμουράει αστεία δίστιχα για να τους τσιγγλίσει. Και μετά φεύγει. Πάει πιο πέρα. Πιο πάνω. Κοίτα το, όλο προς τα πάνω δείχνει. Θέλει να κινείται συνεχώς. Γιατί γνωρίζει πως όσο χρήσιμο κι αν είναι το κοντρόλ, είναι ταυτόχρονα και εξαιρετικά επικίνδυνο, γιατί σε αναγκάζει να είσαι στάσιμος και ακούνητος στο ίδιο σημείο και έτσι γίνεσαι εύκολη λεία. Γιατί αν είσαι το μόνο ακούνητο πράγμα μέσα σε ένα κινούμενο ποταμό ενέργειας, τότε κάποιος θα σε κάνει σποτ ον και τότε ποιός χέζει και τον έλεγχο και την αυτοσυγκράτηση.
Το σιφτ, η μετατόπιση, σώζει ζωές. Για αρχή το σιφτ ως πλήκτρο. Παρατήρησε το πώς μου επιτρέπει να βάζω τόνους και κεφαλαία.. Και μετά πάλι μικρά. Σώζει συγγραφικές ζωές και αφηγηματικά σπίτια. Είναι ένα θαύμα, δεν βρίσκεις; Δεν είναι ποτέ ακίνητο, υπάρχει μια συνεχής μετατόπιση. Το σιφτ ως μετατόπιση. Το σιφτ ως ιδέα. Και έπειτα ως κάτι άλλο. Πρέπει να μετατοπίζομαι συνέχεια γιατί νιώθω πως με σημαδεύουν και είναι πιο δύσκολο να σημαδέψεις κάτι εν κινήσει παρά όταν είναι ακούνητο. Σαν τα ελάφια που βλέπουν τις κάννες κυνηγών να τα κοιτούν στα μάτια.
Οπότε εγώ τώρα κάνω μια επαναλαμβανόμενη κίνηση απ'το κοντρόλ στο σιφτ και πάλι πίσω, και δεν μπορώ να αποφασίσω ποιό είναι πιο ωφέλιμο, να τα έχω όλα υπό έλεγχο αλλά να είμαι εύκολος στόχος ή να μετατοπίζομαι συνεχώς μη έχωντας κανένα απολύτως έλεγχο στα πράματα που με αφορούν, παραμένωντας όμως ολόκληρη όπως με ξέρω και χωρίς ζημιές; Ένα ατέλειωτο πέρα-δώθε από το κοντρόλ στο σιφτ και από το σιφτ στο κοντρόλ. Ως πλήκτρα είναι αρκετά κοντά, περίπου ένας όροφος μακριά. Αρκεί το κοντρόλ να κοιτάξει λίγο πάνω και ωπ ναι να το σιφτ όπως το περίμενε. Αλλά ως πράξεις είναι λιγάκι απροσδιόριστα μακριά το ένα από το άλλο. Και αν αυτό το πέρα-δώθε σου γίνει συνήθεια, κάποια στιγμή σαλτάρεις και αρχίζεις και μιλάς μόνος σου (γκουχου) και νομίζεις πως πρέπει να τα κάνεις όλα εσύ και να σκορπάς την τάξη για να είναι όλα ήσυχα, αλλά και πως πρέπει ταυτόχρονα να τρέχεις γιατί η μετατόπιση είναι η μόνη σωτήρια λύση.
Έλα σοβαρά τώρα, πώς μπορείς να βάλεις κάτι σε τάξη αν κινείσαι συνέχεια; Είναι σαν να τρέχεις γρήγορα γύρω από ένα πυργάκι Τζένγκα και να έχεις τη απαίτηση μόλις έρθει η σειρά σου να τραβήξεις το κυβάκι σου χωρίς να τα κάνεις όλα πουτάνα. Συγνώμη δε βρίζω, είναι που δεν μπορώ να βάλω άλλα κεφαλαία γιατί μου τελείωσε η έμφαση και πρέπει κάπως να εκτονώσω την κατάσταση γιατί έχει πάει και αργά (ή νωρίς; ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω) και έχουμε και ένα κρεβάτι που μας περιμένει.
Δεν μου αρέσει καθόλου να μιλάω στα κεφαλαία. Αλλά καμιά φορά πρέπει. Ίσως το προσπαθήσω αργότερα, τα κεφαλαία με τρομάζουν κάπως και ούτως ή άλλως δεν έχω ιδέα πού να δώσω έμφαση εδώ μέσα. Μάλλον θα έρθει από μόνο του.
Κάποιες μέρες γίνομαι η άγκυρα του εαυτού μου και με κρατώ δυνατά και σταθερά στην ίδια θέση. Θέλω να τα έχω όλα υπό έλεγχο και να υπάρχει μια τάξη. Όχι πως με ενοχλεί το χάος, το αντίθετο. Ακόμα και στο χάος υπάρχει τάξη αλλά δεν θα το αναλύσω ΚΑΙ αυτό τώρα. Α! Να, μίλησα στα κεφαλαία. Δεν φωνάζω ρε, για έμφαση μόνο. Αυτή λοιπόν η εμμονή μου να έχω μια σταθερότητα και μια ασφαλή τάξη, με κάνει να αποζητώ το κοντρόλ. Καταρχήν το πλήκτρο και ύστερα βλέπουμε.
Το κοντρόλ λοιπόν είναι ένα πλήκτρο που υπάρχει στο πληκτρολόγιό σου, κοιτάξέ το, είναι πολύ κάτω αλλά δεν το νοιάζει και πολύ γιατί ξέρει τι του γίνεται και τα έχει καλά με τον εαυτό του. Κάθεται εκεί ήσυχο-ήσυχο και επιβλέπει τα πάντα με μια σοφία. Είναι εντελώς ακούνητο και τα ελέγχει όλα με μια αξιοπρέπεια. Είναι ένας φάρος ελέγχου των παρορμήσεων. Μια μεγάλη πινακίδα που στη μέση της λαμποκοπά ένα ΠΡΟΣΟΧΗ! Να κι άλλα κεφαλαία. Πάλι για έμφαση, όχι για εκφοβισμό, σου ορκίζομαι.
Το κοντρόλ λοιπόν είναι ένα πολύ καλό πλήκτρο. Προτιμώ το ντο δίεση αλλά αυτό είναι μια άλλη πικρή ιστορία. Ο έλεγχος είναι ένα πολύ καλό "κουμπί" λοιπόν. Ναι τώρα μάλλον δεν μιλάω για το πλήκτρο. Ένα σωστό εργαλείο. Αποζητώ να έχω τον έλεγχο στα πάντα πάνω μου, στα πάντα που με αφορούν και με τα οποία επηρεάζω τον εαυτό μου και αυτός επηρεάζει τους άλλους και οι άλλοι με τη σειρά τους επηρεάζουν εμένα. Θέλω να ξέρω πως μπορώ να βασιστώ επάνω μου ανά πάσα στιγμή, γιατί πρέπει να είμαι όσο πιο ανώδυνη γίνεται για τους άλλους. Σκέψου ένα διάφανο άνθρωπο, σαν καλογυαλισμένο τζάμι. Να φαίνομαι μόνο αν μου αφήσει κάποιος δαχτυλιές. Δεν θέλω να έχω ούτε λίγο ίμπακτ πουθενά γιατί μου αρέσει απλά να υπάρχω. Μερικές φορές δεν τα καταφέρνω αλλά όποτε το πάρω χαμπάρι, κοιτάζω το κοντρόλ και ανακουφίζομαι γιατί νομίζω πως επιστρέφω στην όμορφη ελεγχόμενη κατάσταση που έχω φτιάξει στο μυαλό μου μισό λεπτό να δω πού το πήγαινα α ναι
Λοιπόν το κοντρόλ έχει αυτό το καλό. Είναι εκεί σταθερό, με μια υπομονή γίγαντα, με ένα βλέμμα σιγουριάς σαν του Σον Κόννερυ στα γεράματα, και έχει τα πάντα υπό την προστασία του. Μπορεί να έχει μονόκλ και θεληματικό πηγούνι. Το κοντρόλ πίνει μπράντυ τα κρύα βράδια του χειμώνα και σκεπάζει τα πόδια του με καρώ κουβέρτες. Κατεβάζει πάντα το καπάκι της τουαλέτας όταν τακτοποιήσει τις υποθέσεις του, κι ας ξέρει πως μένει μόνο του στο σπίτι και δεν περιμένει κανένα επισκέπτη. Το κοντρόλ είναι πάντα εκεί, στην ίδια θέση, στο ίδιο σημείο, εκεί χαμηλά, δεν το πειράζει, ελέγχει και επιβλέπει να είναι όλα μετρημένα και όπως τους αρμόζουν. Και εδώ έρχεται και τρυπώνει το σιφτ.
Το σιφτ είναι μεγάλος διάολος. Είναι πανέξυπνο πλήκτρο, τρομακτικά τετραπέρατο. Αν το κοντρόλ είναι έχει το βλέμμα του Σον Κόννερυ, το σιφτ έχει την τσαχπινιά του Μπιλλ Μπέηλυ. Σου χαμογελάει σαν κωλόπαιδο εκεί που δεν το περιμένεις, και ξαφνικά όλα παίρνουν άλλο νόημα και πιάνεις τον εαυτό σου να χαχανίζει με απρέπειες. Το σιφτ δεν πιστεύει σε τίποτα. Κυκλοφορεί με ξεχειλωμένες ζακέτες και κάνει συνέχεια τράκα πράγματα που δεν χρησιμοποιεί ποτέ. Κάνει τράκα τσιγάρα, και αυτό είναι εντελώς παράλογο, γιατί δεν καπνίζει. Θέλει απλά να σε βάλει στη διαδικασία. Να είσαι σε εγρήγορση. Πάει επίτηδες σε θλιμμένους ανθρώπους και τους σιγομουρμουράει αστεία δίστιχα για να τους τσιγγλίσει. Και μετά φεύγει. Πάει πιο πέρα. Πιο πάνω. Κοίτα το, όλο προς τα πάνω δείχνει. Θέλει να κινείται συνεχώς. Γιατί γνωρίζει πως όσο χρήσιμο κι αν είναι το κοντρόλ, είναι ταυτόχρονα και εξαιρετικά επικίνδυνο, γιατί σε αναγκάζει να είσαι στάσιμος και ακούνητος στο ίδιο σημείο και έτσι γίνεσαι εύκολη λεία. Γιατί αν είσαι το μόνο ακούνητο πράγμα μέσα σε ένα κινούμενο ποταμό ενέργειας, τότε κάποιος θα σε κάνει σποτ ον και τότε ποιός χέζει και τον έλεγχο και την αυτοσυγκράτηση.
Το σιφτ, η μετατόπιση, σώζει ζωές. Για αρχή το σιφτ ως πλήκτρο. Παρατήρησε το πώς μου επιτρέπει να βάζω τόνους και κεφαλαία.. Και μετά πάλι μικρά. Σώζει συγγραφικές ζωές και αφηγηματικά σπίτια. Είναι ένα θαύμα, δεν βρίσκεις; Δεν είναι ποτέ ακίνητο, υπάρχει μια συνεχής μετατόπιση. Το σιφτ ως μετατόπιση. Το σιφτ ως ιδέα. Και έπειτα ως κάτι άλλο. Πρέπει να μετατοπίζομαι συνέχεια γιατί νιώθω πως με σημαδεύουν και είναι πιο δύσκολο να σημαδέψεις κάτι εν κινήσει παρά όταν είναι ακούνητο. Σαν τα ελάφια που βλέπουν τις κάννες κυνηγών να τα κοιτούν στα μάτια.
Οπότε εγώ τώρα κάνω μια επαναλαμβανόμενη κίνηση απ'το κοντρόλ στο σιφτ και πάλι πίσω, και δεν μπορώ να αποφασίσω ποιό είναι πιο ωφέλιμο, να τα έχω όλα υπό έλεγχο αλλά να είμαι εύκολος στόχος ή να μετατοπίζομαι συνεχώς μη έχωντας κανένα απολύτως έλεγχο στα πράματα που με αφορούν, παραμένωντας όμως ολόκληρη όπως με ξέρω και χωρίς ζημιές; Ένα ατέλειωτο πέρα-δώθε από το κοντρόλ στο σιφτ και από το σιφτ στο κοντρόλ. Ως πλήκτρα είναι αρκετά κοντά, περίπου ένας όροφος μακριά. Αρκεί το κοντρόλ να κοιτάξει λίγο πάνω και ωπ ναι να το σιφτ όπως το περίμενε. Αλλά ως πράξεις είναι λιγάκι απροσδιόριστα μακριά το ένα από το άλλο. Και αν αυτό το πέρα-δώθε σου γίνει συνήθεια, κάποια στιγμή σαλτάρεις και αρχίζεις και μιλάς μόνος σου (γκουχου) και νομίζεις πως πρέπει να τα κάνεις όλα εσύ και να σκορπάς την τάξη για να είναι όλα ήσυχα, αλλά και πως πρέπει ταυτόχρονα να τρέχεις γιατί η μετατόπιση είναι η μόνη σωτήρια λύση.
Έλα σοβαρά τώρα, πώς μπορείς να βάλεις κάτι σε τάξη αν κινείσαι συνέχεια; Είναι σαν να τρέχεις γρήγορα γύρω από ένα πυργάκι Τζένγκα και να έχεις τη απαίτηση μόλις έρθει η σειρά σου να τραβήξεις το κυβάκι σου χωρίς να τα κάνεις όλα πουτάνα. Συγνώμη δε βρίζω, είναι που δεν μπορώ να βάλω άλλα κεφαλαία γιατί μου τελείωσε η έμφαση και πρέπει κάπως να εκτονώσω την κατάσταση γιατί έχει πάει και αργά (ή νωρίς; ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω) και έχουμε και ένα κρεβάτι που μας περιμένει.
