Ένας ναύτης ταξιδεύει πάνω σε ένα μικρό ξύλινο πλοίο που τρίζει. Η θάλασσα γύρω του είναι μια απαλή άσπρη κρέμα που κινείται αργά σαν να την ανακατεύει μια αόρατη πελώρια κουτάλα. Μέσα στο πλοίο υπάρχει ένα παλιό κασετόφωνο που παίζει συνέχεια μια χαλασμένη κασέτα.
Ο ναύτης δεν κάθεται ποτέ στο τιμόνι.
Ο ναύτης γυρίζει την κασέτα από την αρχή κάθε φορά που τελειώνει.
Ο ναύτης δεν ακούει ποτέ την κασέτα.
Ο ναύτης δεν έχει παρέα.
Ο ναύτης ακούει φωνές. Το άπειρο του ψιθυρίζει συνέχεια στο αυτί.
Ο ναύτης παραμιλά.
"Θυμήστε μου, θυμήστε μου.
Όλοι εσείς οι αγέλαστοι, θυμήστε μου.
Γυρίστε με ανάποδα.
Μιλήστε μου σαν να το εννοείτε.
Τραγουδήστε το. Ένα ονειρικό μουρμουρητό.
Σας παρακαλώ να εννοείτε τα λόγια σας.
Ασήμι, σε παρακαλώ, διαπέρασέ με.
Γυρίστε με από την αρχή.
Να εννοείτε τα λόγια σας."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου