Code red

Βρίσκομαι μέσα σε μια πολύ όμορφη και γυαλιστερή πανοπλία που την γυάλιζα όλο το βράδυ και μου πήρε λίγη ώρα εκεί στα μανίκια γιατί είναι πολύ άτιμες οι σιδερένιες ζάρες αλλά τελικά τα κατάφερα. Και γυαλίζει που λες όμορφα στον ήλιο και καθρεφτίζεται πάνω της και η κοτσίδα μου και σου ορκίζομαι πως πιο όμορφη κοτσίδα δεν έχω ξανακάνει. Η αντανάκλασή της στην πανοπλία είναι παραμορφωμένη λόγω καμπυλότητας και κάνει την κοτσίδα μου να φαίνεται μακρύτερη και νιώθω λίγο πιο γενναία που έχω μακριά μαλλιά αλλά στην πραγματικότητα το μήκος δεν έχει αλλάξει εδώ και μήνες και αυτό αποτελεί πόρισμα γιατί η πλάτη μου δεν μου έχει πει ποτέ ψέμματα.

Όλα είναι έτοιμα λοιπόν και οι άνδρες μου είναι δίπλα μου έτοιμοι κι αυτοί και λίγο τρέμει η καρδιά μου γιατί όπως και να το κάνεις οι πόλεμοι τελειώνουν άσχημα και για τις δύο πλευρές, κι αν μια πλευρά μείνει ευχαριστημένη τότε μάλλον πολεμά μπροστά σε καθρέφτη, και οι απώλειές της δεν είναι παρά μεγενθυμένες αντανακλάσεις, όπως η κοτσίδα μου. Ελπίζω να βλέπεις την κοτσίδα μου από εκεί που είσαι, είμαι πολύ περήφανη γι'αυτή.

Κάθομαι εδώ και κρατώ το σπαθί μου που είναι βαρύ για τα μέτρα μου αλλά τώρα δεν είναι ώρα για παράπονα γιατί τους βλέπω να έρχονται και δεν μπορώ να κάνω τίποτα παρά να σφίξω τη λαβή και να ευχηθώ για το καλύτερο ντάματζ που έχει δει ανθρώπινο μάτι. Γιατί θα λυπηθώ πολύ αν σε απογοητεύσω.

Κάθεσαι εκεί πάνω στον Πύργο σου και κοιτάς εμάς κάτω πόσο έτοιμοι είμαστε και ξέρω πως δε σε νοιάζει και πολύ το αν γυαλίζουν οι πανοπλίες μας αλλά εγώ ξέρω πως το θέαμα είναι καλύτερο έτσι, και σου είπα πόσο περήφανη είμαι για την ωραία μου κοτσίδα; Είσαι ασφαλής στον ψηλό σου Πύργο και μπορείς να δίνεις διαταγές με ένα μόνο νεύμα και όλοι τότε θα ακολουθήσουν τις διαταγές σου αλλά θα ακούνε και μένα γιατί είμαι επικεφαλής και αυτό δεν είναι τυχαίο.

Πλησιάζουν λοιπόν και τα πόδια μου τρέμουν και κοιτάω μια το σπαθί μου και μια εσένα και περιμένω διαταγές γιατί μόνη μου δεν κάνω βήμα. Σε κοιτώ που είσαι εκεί ψηλά και κουνάς το κεφάλι καταφατικά και τότε εγώ καταλαβαίνω και φωνάζω ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΑΣ και ελπίζω να μην άκουσε κανείς αυτό το τρέμουλο στη φωνή μου γιατί αν φοβάται ο επικεφαλής τότε γάμησέ τα αγάπη μου.

Τους βλέπω στα δέκα μέτρα και φωνάζω πάλι -αυτή τη φορά πιο δυνατά για να κρύψω το τρέμουλο- ΕΤΟΙΜΟΙ και κοιτώ εσένα που ακόμα γνέφεις καταφατικά και δεν περνάει ένα λεπτό μέχρι που το σπαθί μου βρίσκεται μέσα στα σπλάχνα του πρώτου εχθρικού κυρίου. Το ίδιο και τα σπαθιά των ανδρών μου. Έκπληκτη κοιτάω και δεν πιστεύω αυτό που έκανα μόλις και ελπίζω να συγχωρέσω κάποτε τον εαυτό μου γι'αυτό.

Σε ξανακοιτάω και γνέφεις ακόμα καταφατικά και ξέρω πως κάνω το σωστό και συνεχίζω να μπήγω το κρύο ατσάλι μου στα ζεστά σπλάχνα των κακών εχθρών, και τα πράγματα γίνονται λίγο πιο εύκολα γιατί οι άνδρες μου κάνουν φασαρία και γω βρίσκω ευκαιρία να σκεφτώ άλλα πράματα όπως το ότι σε λίγο θα φάμε.

Το κεφάλι σου που κουνιέται καταφατικά με κάνει να πιστεύω πως όλα καλά θα πάνε, και το σπαθί μου παίρνει θάρρος και ψάχνει απεγνωσμένο για θερμή σάρκα και σχεδόν δεν μπορώ να το συμμαζέψω, ακριβώς όπως σε τραβολογάει λυσσασμένα ένα σκυλί σε λουρί όταν το πας βόλτα μετά από πολύ καιρό. Θέλει να μυρίσει τα πάντα ταυτόχρονα και συ λίγο παιδεύεσαι που σε τρέχει έτσι αλλά διασκεδάζεις κιόλας με το πάθος του. Έτσι με τραβολογάει το σπαθί μου. Γιατί σε ξανακοίταξα μόλις και συ ακόμα γνέφεις καταφατικά και γω σκέφτομαι 'τι διάολο, μα δε βλέπει που κάνουμε ό,τι λέει;' αλλά δεν τολμώ να σταματήσω γιατί είναι ή  εγώ ή αυτοί.

Τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά όμως. Οι άντρες μου πέφτουν νεκροί τριγύρω μου και γω φωνάζω ΜΗΝ ΑΠΟΣΠΑΣΤΕ και εννοώ φυσικά ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΛΑΨΕΤΕ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ  ΑΠΟΛΥΤΑ αλλά δεν το κάνω γιατί οι επικεφαλείς είναι λιονταρόκαρδοι συνήθως αλλιώς είναι πούστηδες. Οι άντρες μου λοιπόν χάνονται και εξαφανίζονται και λιγοστεύουν ανυπόφορα και γω σε κοιτάζω που το κεφάλι έχει κολλήσει και γνέφει ακόμα καταφατικά και προσπαθώ ακόμα να με πείσω πως όλα πάνε όπως πρέπει και πως είναι φυσιολογικό που εδώ και δύο γαμημένες ώρες γνέφεις καταφατικά, ναι είναι απόλυτα φυσιολογικό, είναι δείγμα πως είσαι ευχαριστημένος, ναι αυτό είναι και τίποτα παραπάνω.

Δυστυχώς έχουμε μείνει πολύ λίγοι πια, δεν έχουμε καμία ελπίδα και γω σε κοιτάω απελπισμένη που ακόμα γνέφεις και τώρα πια ξέρω πως κάτι τρέχει αλλά δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τη σκέψη μου και ΧΡΑΚ κάποιος μου κόβει την κοτσίδα. Την πιο ωραία κοτσίδα που έχω κάνει ποτέ, σου ορκίζομαι. Γυρνάω να δω ποιός άκαρδος μαλακισμένος τόλμησε τέτοιο πράγμα και στη μισή περιστροφή του κεφαλιού νιώθω κάτι ασφυχτικά παγωμένο μέσα στο στομάχι μου και έπειτα δεν μπορώ να σταθώ και πέφτω κάτω και ακούω τον θόρυβο που κάνω καθώς σκάω με επιτάχυνση στο έδαφος και θυμάμαι πως αυτός είναι ο ήχος που κάνουν και οι άνδρες μου όταν πέφτουν νεκροί και αυτό με φοβίζει πιο πολύ από την ανεξήγητη παγωμάρα στο στομάχι.

Είμαι κάτω και δεν έχω πολλή ώρα ακόμα γιατί το ατσάλι-δεμένος σκύλος ενός κακού κυρίου επέλεξε να μυρίσει εμένα και γω σε κοιτάω βουρκωμένη από το έδαφος που γνέφεις ακόμα καταφατικά και ακούω τον επικεφαλή των άλλων να φωνάζει ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ και δεν καταλαβαίνω γιατί γνέφεις ακόμα αφού χάσαμε και έχασες και συ άρα, και εύχομαι ρε γαμώτο να μην ακούς ρέγγε ή κάτι άλλο που μπιστάει τόση ώρα και κουνάς ρυθμικά το κεφάλι σου γιατί εγώ έβαλα τα δυνατά μου για να μη σε απογοτεύσω και γυάλιζα με μανία την πανοπλία μου όλο το βράδυ και έφτιαξα την πιο όμορφη κοτσίδα για να με βλέπεις και να χαίρεσαι και τελικά έχασα όλους τους άνδρες μου και έχασα και μένα και θα ναι κρίμα να έπαιρνα θάρρος τόση ώρα επειδή εσύ απλά γούσταρες με ένα κομμάτι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: