Πολύ καλά λοιπόν.
Δεν ξέρει κανείς πόσο πολύ προσπαθώ να μη μοιάσω σε εκείνο το τραγούδι που μου αρέσει τόσο και αγχώνομαι που κάθε φορά που το ακούω μου αρέσει 2 βαθμούς πιο πολύ, γιατί θυμάμαι πως κάθε φορά που ακούω κάτι το προσαρμόζω στην κατάστασή μου. Το κόβω και το φτιάχνω στα μέτρα μου και το φοράω και περιφέρομαι πολύ περήφανη που έχω ένα τραγούδι και φοράω και μου πάει τόσο. Ω πόσο σου πάει αυτό το τραγούδι Μυρτώ! Ναι είδες πόσο μου πάει, ήταν το τελευταίο στο ράφι, το πρόλαβα ευτυχώς. Το είδα και το άρπαξα τόσο γρήγορα που ούτε η πωλήτρια δεν πρόλαβε να έρθει να μου πει "Θέλετε βοήθεια σε κάτι;"
Καταρχήν μην ξεχνάμε την προσήλωση. Αυτή η προσήλωση ρουφάει τόση ενέργεια που είναι αδύνατο να κάνεις 9 βήματα χωρίς να ζαλιστείς και ναι το ξέρω πως φταίει και η ζέστη και όλος ο υπόλοιπος κατάλογος αλλά φταίει και η προσήλωση και φταίω και γω (ναι φταίω και γω) που δεν το πολεμάω και έρχομαι εδώ και κλαψουρίζω με λέξεις πολύ προσεχτικά όμως και πολύ διακριτικά και δεν έχεις δει πιο προσηλωμένο άνθρωπο από μένα. Δεν έχεις δει πιο προσηλωμένο άνθρωπο από μένα! Πειθαρχημένη και προσηλωμένη στο έργο μου, ναι. Είμαι σωστός στρατιώτης.
Είμαι σχεδόν σίγουρη πως το κεφάλι μου είναι γεμάτο αηδίες πάλι και όλοι επιβεβαιώνουν τους φόβους μου και αυτό είναι πολύ καλό σημάδι γιατί πάντα όσοι μου δίνουν συμβουλές πέφτουν έξω γιατί τα πράγματα γίνονται πάντα όπως νομίζω εγώ πως θα γίνουν, και δε μπα να ακολουθήσω κατά γράμμα τις συμβουλές τους. Κάθε φορά μου λένε όλοι τις σοφίες τους και παίρνουν και αυτό το ύφος που με κάνει να νιώθω πως αντιδρώ σα παιδάκι και θέλω να φωνάξω σκάστε πάφτε και δείτε με να μην κάνω τίποτα από αυτά που λέτε και αν νομίζετε πως είμαι παιδάκι από αυτό τότε ναι είμαι γιατί είστε όλοι 50 χρονών μεγάλοι που θέλετε να κάνετε τους άλλους να σκάνε για να μη σκάσετε εσείς πρώτοι. Προτιμώ να σκάω πρώτη. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ. Αλλά ναι, πείτε μου. Μιλήστε μου και πείτε μου. Φυσικά δεν πρόκειται να κάνω τίποτα από τα πέντε πράματα που θα ακουστούν στο τραπέζι. Γι'αυτό σας έχω φίλους. Ας μη μιλήσουμε γι'αυτό. Θα σας πω τι μου τη δίνει τρομερά και μετά θα το ξεχάσουμε σαν να μην έγινε ποτέ γιατί οι φιλίες είναι συνωμοσίες για να μην αναγκάζεσαι να θάβεις πτώματα μόνος σου στις ερημιές, και τίποτα παραπάνω. Και για να το πω αλλιώς, διαφωνώ. Ευτυχώς που δεν κάνω όσα λέτε. Θα ήμουν πολύ διαφορετικός άνθρωπος αν δεχόμουν ως αδιάσειστα γεγονότα τα λεγόμενά σας που προδίδουν την πίστη σας στο ότι είστε τα μόνα πλάσματα που έχουν δίκιο σε αυτή τη γη. Δεν έχουμε πάντα δίκιο. Εγώ δεν ξέρω καν πότε δεν έχω άδικο. Πάω με αυτή την παραδοχή, πως έχω πάντα άδικο, και αν τύχει και έχω δίκιο, θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη μη νομίζεις πως δεν σε βλέπω που μπλέδιασες, σε βλέπω αλλά κάνω τη μπάπχια γιατί σε ξέρω πώς παίζεις με τα χρώματα αλλά είπαμε, το κουράζεις και γω εδώ μέσα δε θέλω χρώματα, έτσι μπράβο να φεύγει το μπλε από δω ευχαριστώ. Τι έλεγα; Ναι. Δε συμφωνώ. Παραείστε δυναμικές. Κάθε φορά που συμφωνούμε εγώ τρομάζω. Ανησυχώ. Νιώθω άβολα. Μην ανησυχείτε, η φιλία μας δεν κινδυνεύει όσο φοράω μαϊντανούς στα αυτιά την ώρα που συμβουλεύετε, και μην γκρινιάζετε επιτέλους ναι Στέφη πάψε και κοίτα με που αυτοσχεδιάζω, θα προτιμούσες να σας λέω "ε , κοιτάχτε με να κάνω όλα όσα λέτε και τίποτα να μην πηγαίνει σωστά!". Όχι δεν θα το προτιμούσες. Δεν μπορώ να κατηγορήσω κανένα και γι'αυτό θα είμαστε για πάντα φίλοι.
Φυσικά και με νοιάζει και δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια και ας είμαι κουλ και χαρωπή, μέσα μου βράζω αλλά όσο και να βράζω δεν πρόκειται να δεις υδρατμούς και αν συμβεί αυτό τότε εγώ καλύτερα να φεύγω γιατί πάσχω από μεταβατικό τρόμο και όταν τρομάζει ο άλλος εγώ τρομάζω δέκα φορές πιο πάνω και τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση χωρίς καν να το σκεφτώ. Και μπορώ πολύ εύκολα να με πείσω πως δε με νοιάζει και προσπαθώ πολύ σκληρά -αλήθεια προσπαθώ πολύ σκληρά- και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω γιατί είμαι πολύ πειστική στο να με πείθω. Αλλά είναι κάτι άλλες φορές που δεν παίρνω από λόγια και ό,τι και να μου πω απ'το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει και να το πάλι, επέστρεψες με το πορτοκαλί και ξέρεις πόσο μισώ το πορτοκαλί, σε παρακαλώ κάνε μου τη χάρη και μην προσπαθείς να μου πλασάρεις χρώματα γιατί δεν είμαι σε θέση να τσακωθώ και μαζί σου, κατάλαβέ με και τσακίσου από δω και πάρε και αυτό το ηλίθιο πορτοκαλί γιατί θα με κάνεις να βρέξω και δεν το θες, τέλεια ευχαριστώ και πάλι, να 'σαι καλά.
Χτες πήγα στο Βασιλόπουλο για να πάρω παρμεζάνα και έχωσα πάλι το χέρι μου μέσα στο ρύζι και μέσα στις φακές και μπορώ πλέον να πω πως είναι από τα πιο ωραία συναισθήματα που υπάρχουν στη γη. Ο τύπος πίσω από τον κισσέ με κοίταζε περίεργα αλλά έκανα πως κοιτούσα αλλού και ξέρω πολύ καλά πως δεν έπειθα αλλά ποιός χέστηκε κιόλας. Το ρύζι πρέπει να έχει πολύ βαρετή ζωή τελικά, ας είμαι καλά και γω που περνάω πού και πού και το χουφτώνω και το κάνω να ντρέπεται αλλά με κοιτάει με αυτό το ύφος το "θα ξανάρθεις και την επόμενη βδομάδα, ε;;..". Και γω φυσικά και χαμογελάω "ναι".
Και ναι ντρέπομαι να πάρω την Βόνταφον και ναι ντρέπομαι όταν παραγγέλνω και ντρέπομαι και τους ντελιβεράδες και ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΛΙ όσους πατώ κατα λάθος στο δρόμο και όσους με σκουντάνε και πρέπει να ψελίσω ευγενικά "δεν πειράζει" ενώ ξέρουμε όλοι πολύ καλά πόσο με πειράζει να με ακουμπάνε ξένοι και αυτό που έκανες χτες το βράδυ δε θα στο συγχωρέσω ποτέ και αν σε δω ξανά θα σου ρίξω μια τόσο δυνατή κατάρα λες και είμαι τσιγγάνα και θα προσποιηθείς πως φοβάσαι γιατί αυτό που έκανες δεν ήταν σωστό και καμιά δικαιολογία δεν έχεις.
Δεν ξέρει κανείς πόσο πολύ προσπαθώ να μη μοιάσω σε εκείνο το τραγούδι που μου αρέσει τόσο και αγχώνομαι που κάθε φορά που το ακούω μου αρέσει 2 βαθμούς πιο πολύ, γιατί θυμάμαι πως κάθε φορά που ακούω κάτι το προσαρμόζω στην κατάστασή μου. Το κόβω και το φτιάχνω στα μέτρα μου και το φοράω και περιφέρομαι πολύ περήφανη που έχω ένα τραγούδι και φοράω και μου πάει τόσο. Ω πόσο σου πάει αυτό το τραγούδι Μυρτώ! Ναι είδες πόσο μου πάει, ήταν το τελευταίο στο ράφι, το πρόλαβα ευτυχώς. Το είδα και το άρπαξα τόσο γρήγορα που ούτε η πωλήτρια δεν πρόλαβε να έρθει να μου πει "Θέλετε βοήθεια σε κάτι;"
Καταρχήν μην ξεχνάμε την προσήλωση. Αυτή η προσήλωση ρουφάει τόση ενέργεια που είναι αδύνατο να κάνεις 9 βήματα χωρίς να ζαλιστείς και ναι το ξέρω πως φταίει και η ζέστη και όλος ο υπόλοιπος κατάλογος αλλά φταίει και η προσήλωση και φταίω και γω (ναι φταίω και γω) που δεν το πολεμάω και έρχομαι εδώ και κλαψουρίζω με λέξεις πολύ προσεχτικά όμως και πολύ διακριτικά και δεν έχεις δει πιο προσηλωμένο άνθρωπο από μένα. Δεν έχεις δει πιο προσηλωμένο άνθρωπο από μένα! Πειθαρχημένη και προσηλωμένη στο έργο μου, ναι. Είμαι σωστός στρατιώτης.
Είμαι σχεδόν σίγουρη πως το κεφάλι μου είναι γεμάτο αηδίες πάλι και όλοι επιβεβαιώνουν τους φόβους μου και αυτό είναι πολύ καλό σημάδι γιατί πάντα όσοι μου δίνουν συμβουλές πέφτουν έξω γιατί τα πράγματα γίνονται πάντα όπως νομίζω εγώ πως θα γίνουν, και δε μπα να ακολουθήσω κατά γράμμα τις συμβουλές τους. Κάθε φορά μου λένε όλοι τις σοφίες τους και παίρνουν και αυτό το ύφος που με κάνει να νιώθω πως αντιδρώ σα παιδάκι και θέλω να φωνάξω σκάστε πάφτε και δείτε με να μην κάνω τίποτα από αυτά που λέτε και αν νομίζετε πως είμαι παιδάκι από αυτό τότε ναι είμαι γιατί είστε όλοι 50 χρονών μεγάλοι που θέλετε να κάνετε τους άλλους να σκάνε για να μη σκάσετε εσείς πρώτοι. Προτιμώ να σκάω πρώτη. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ. Αλλά ναι, πείτε μου. Μιλήστε μου και πείτε μου. Φυσικά δεν πρόκειται να κάνω τίποτα από τα πέντε πράματα που θα ακουστούν στο τραπέζι. Γι'αυτό σας έχω φίλους. Ας μη μιλήσουμε γι'αυτό. Θα σας πω τι μου τη δίνει τρομερά και μετά θα το ξεχάσουμε σαν να μην έγινε ποτέ γιατί οι φιλίες είναι συνωμοσίες για να μην αναγκάζεσαι να θάβεις πτώματα μόνος σου στις ερημιές, και τίποτα παραπάνω. Και για να το πω αλλιώς, διαφωνώ. Ευτυχώς που δεν κάνω όσα λέτε. Θα ήμουν πολύ διαφορετικός άνθρωπος αν δεχόμουν ως αδιάσειστα γεγονότα τα λεγόμενά σας που προδίδουν την πίστη σας στο ότι είστε τα μόνα πλάσματα που έχουν δίκιο σε αυτή τη γη. Δεν έχουμε πάντα δίκιο. Εγώ δεν ξέρω καν πότε δεν έχω άδικο. Πάω με αυτή την παραδοχή, πως έχω πάντα άδικο, και αν τύχει και έχω δίκιο, θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη μη νομίζεις πως δεν σε βλέπω που μπλέδιασες, σε βλέπω αλλά κάνω τη μπάπχια γιατί σε ξέρω πώς παίζεις με τα χρώματα αλλά είπαμε, το κουράζεις και γω εδώ μέσα δε θέλω χρώματα, έτσι μπράβο να φεύγει το μπλε από δω ευχαριστώ. Τι έλεγα; Ναι. Δε συμφωνώ. Παραείστε δυναμικές. Κάθε φορά που συμφωνούμε εγώ τρομάζω. Ανησυχώ. Νιώθω άβολα. Μην ανησυχείτε, η φιλία μας δεν κινδυνεύει όσο φοράω μαϊντανούς στα αυτιά την ώρα που συμβουλεύετε, και μην γκρινιάζετε επιτέλους ναι Στέφη πάψε και κοίτα με που αυτοσχεδιάζω, θα προτιμούσες να σας λέω "ε , κοιτάχτε με να κάνω όλα όσα λέτε και τίποτα να μην πηγαίνει σωστά!". Όχι δεν θα το προτιμούσες. Δεν μπορώ να κατηγορήσω κανένα και γι'αυτό θα είμαστε για πάντα φίλοι.
Φυσικά και με νοιάζει και δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια και ας είμαι κουλ και χαρωπή, μέσα μου βράζω αλλά όσο και να βράζω δεν πρόκειται να δεις υδρατμούς και αν συμβεί αυτό τότε εγώ καλύτερα να φεύγω γιατί πάσχω από μεταβατικό τρόμο και όταν τρομάζει ο άλλος εγώ τρομάζω δέκα φορές πιο πάνω και τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση χωρίς καν να το σκεφτώ. Και μπορώ πολύ εύκολα να με πείσω πως δε με νοιάζει και προσπαθώ πολύ σκληρά -αλήθεια προσπαθώ πολύ σκληρά- και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω γιατί είμαι πολύ πειστική στο να με πείθω. Αλλά είναι κάτι άλλες φορές που δεν παίρνω από λόγια και ό,τι και να μου πω απ'το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει και να το πάλι, επέστρεψες με το πορτοκαλί και ξέρεις πόσο μισώ το πορτοκαλί, σε παρακαλώ κάνε μου τη χάρη και μην προσπαθείς να μου πλασάρεις χρώματα γιατί δεν είμαι σε θέση να τσακωθώ και μαζί σου, κατάλαβέ με και τσακίσου από δω και πάρε και αυτό το ηλίθιο πορτοκαλί γιατί θα με κάνεις να βρέξω και δεν το θες, τέλεια ευχαριστώ και πάλι, να 'σαι καλά.
Χτες πήγα στο Βασιλόπουλο για να πάρω παρμεζάνα και έχωσα πάλι το χέρι μου μέσα στο ρύζι και μέσα στις φακές και μπορώ πλέον να πω πως είναι από τα πιο ωραία συναισθήματα που υπάρχουν στη γη. Ο τύπος πίσω από τον κισσέ με κοίταζε περίεργα αλλά έκανα πως κοιτούσα αλλού και ξέρω πολύ καλά πως δεν έπειθα αλλά ποιός χέστηκε κιόλας. Το ρύζι πρέπει να έχει πολύ βαρετή ζωή τελικά, ας είμαι καλά και γω που περνάω πού και πού και το χουφτώνω και το κάνω να ντρέπεται αλλά με κοιτάει με αυτό το ύφος το "θα ξανάρθεις και την επόμενη βδομάδα, ε;;..". Και γω φυσικά και χαμογελάω "ναι".
Και ναι ντρέπομαι να πάρω την Βόνταφον και ναι ντρέπομαι όταν παραγγέλνω και ντρέπομαι και τους ντελιβεράδες και ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΛΙ όσους πατώ κατα λάθος στο δρόμο και όσους με σκουντάνε και πρέπει να ψελίσω ευγενικά "δεν πειράζει" ενώ ξέρουμε όλοι πολύ καλά πόσο με πειράζει να με ακουμπάνε ξένοι και αυτό που έκανες χτες το βράδυ δε θα στο συγχωρέσω ποτέ και αν σε δω ξανά θα σου ρίξω μια τόσο δυνατή κατάρα λες και είμαι τσιγγάνα και θα προσποιηθείς πως φοβάσαι γιατί αυτό που έκανες δεν ήταν σωστό και καμιά δικαιολογία δεν έχεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου