Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια βάρκα που έπλεε ανάποδα. Και από κάτω της κρέμονταν λαγοί με ένα μόνο πόδι, και μερικές φορές μπορούσαν να ακουμπούν το βυθό της θάλασσας απαλά και να ανακατεύουν την άμμο μέσα στο νερό με τις μοναχοπατούσες τους.
Η βάρκα συνήθως επέπλεε ειρηνικά και δεν άφηνε κανένα να ανέβει πάνω της γιατί είχε ακούσει πως οι άνθρωποι είναι πολύ ανώμαλη περίπτωση και μάλιστα μια φορά μια κοπέλα σε ένα μπαρ κατάπιε τα μαλλιά της και πέθανε (!).
Οι λαγοί πεινούσαν αρκετά συχνά αλλά η βάρκα δεν έδινε και πολύ σημασία αν και πού και πού στεναχωριόταν. Πώς όταν χάνεις μια κάλτσα και πρέπει αναγκαστικά να μη φοράς και την άλλη που δεν φταίει και σε τίποτα; Έτσι.
Τις περισσότερες φορές που άκουγε παράπονα, έπλεε γρήγορα και τα κυμματάκια γαργαλούσαν τα αυτιά των λαγών και ξέχναγαν την πείνα τους για λίγο.
Βέβαια το θέμα δεν είναι η βάρκα. Ούτε οι λαγοί.
Ξέρεις πώς είναι να είσαι εντελώς έξω από το φυσικό σου περιβάλλον και να μην μπορείς να πεθάνεις; Κάποιες φορές παρακαλάμε το θεούλη να μας δώσει κουράγιο να τα βγάλουμε πέρα με κάτι που ευχόμαστε να συμβεί και σε μας ( ξέρω γω; κάτι να μας συμβεί ) και όταν μας συμβαίνει καταλαβαίνουμε πως δε γίνεται να τα καταφέρουμε με τίποτα αλλά κανείς δεν το σταματάει
Κανείς δεν το σταματάει
Οι πετσέτες σταματάνε την πλημμύρα
Και τα λεφτά σταματούν την δυστυχία ( για πολύ λίγο όμως )
Και τα δάχτυλα σπρώχνουν τις θλίψεις προς τα μέσα
Και η βάρκα σταματάει τη σκέψη
Και οι λαγοί σταματάνε τη βάρκα με τις μοναχοπατούσες τους. Μια φορά η βάρκα φτερνίστηκε και έπιασαν στεριά μέσα σε 10 δευτερόλεπτα!
Μπορείς να βάλεις το στόμα σου να στέκεται απ'τη μέσα μεριά του προσώπου σου έτσι ώστε κανείς να μην καταλαβαίνει πότε χαμογελάς και πότε όχι;
Εγώ μπορώ να το κάνω.
Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα.
Μια σε βλέπω και μια όχι. Αυτό το κόλπο το κάνουν τα μάτια μου, όχι εσύ.
Είσαι πραγματικά ένα παράδοξο πλάσμα πάντως. Αλλά μπορώ με σιγουριά να πω πως δεν μου αρέσει η ζωή που κάνεις. Σίγουρα όχι.
Η βάρκα συνήθως επέπλεε ειρηνικά και δεν άφηνε κανένα να ανέβει πάνω της γιατί είχε ακούσει πως οι άνθρωποι είναι πολύ ανώμαλη περίπτωση και μάλιστα μια φορά μια κοπέλα σε ένα μπαρ κατάπιε τα μαλλιά της και πέθανε (!).
Οι λαγοί πεινούσαν αρκετά συχνά αλλά η βάρκα δεν έδινε και πολύ σημασία αν και πού και πού στεναχωριόταν. Πώς όταν χάνεις μια κάλτσα και πρέπει αναγκαστικά να μη φοράς και την άλλη που δεν φταίει και σε τίποτα; Έτσι.
Τις περισσότερες φορές που άκουγε παράπονα, έπλεε γρήγορα και τα κυμματάκια γαργαλούσαν τα αυτιά των λαγών και ξέχναγαν την πείνα τους για λίγο.
Βέβαια το θέμα δεν είναι η βάρκα. Ούτε οι λαγοί.
Ξέρεις πώς είναι να είσαι εντελώς έξω από το φυσικό σου περιβάλλον και να μην μπορείς να πεθάνεις; Κάποιες φορές παρακαλάμε το θεούλη να μας δώσει κουράγιο να τα βγάλουμε πέρα με κάτι που ευχόμαστε να συμβεί και σε μας ( ξέρω γω; κάτι να μας συμβεί ) και όταν μας συμβαίνει καταλαβαίνουμε πως δε γίνεται να τα καταφέρουμε με τίποτα αλλά κανείς δεν το σταματάει
Κανείς δεν το σταματάει
Οι πετσέτες σταματάνε την πλημμύρα
Και τα λεφτά σταματούν την δυστυχία ( για πολύ λίγο όμως )
Και τα δάχτυλα σπρώχνουν τις θλίψεις προς τα μέσα
Και η βάρκα σταματάει τη σκέψη
Και οι λαγοί σταματάνε τη βάρκα με τις μοναχοπατούσες τους. Μια φορά η βάρκα φτερνίστηκε και έπιασαν στεριά μέσα σε 10 δευτερόλεπτα!
Μπορείς να βάλεις το στόμα σου να στέκεται απ'τη μέσα μεριά του προσώπου σου έτσι ώστε κανείς να μην καταλαβαίνει πότε χαμογελάς και πότε όχι;
Εγώ μπορώ να το κάνω.
Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα.
Μια σε βλέπω και μια όχι. Αυτό το κόλπο το κάνουν τα μάτια μου, όχι εσύ.
Είσαι πραγματικά ένα παράδοξο πλάσμα πάντως. Αλλά μπορώ με σιγουριά να πω πως δεν μου αρέσει η ζωή που κάνεις. Σίγουρα όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου