Tyranids

Μπήκα μέσα λοιπόν και γινόταν πανικός. Δεν είχα ξαναδεί το σπίτι σε αυτή την κατάσταση, ποτέ. Παντού ποτήρια, μπουκάλια και αποτσίγαρα. Δεν μπορούσα να πατήσω κάτω χωρίς να αηδιάσω. Είχαν κάνει ένα στρώμα απόλυτης βρωμιάς.

Έβαλα μια φωνή για να δουν πως ήρθα. Με το που με είδαν πανικοβλήθηκαν όλα, έπρεπε ήδη να κοιμούνται και το ήξεραν. Με είχε πιάσει υστερία αλλά προσπαθούσα να μην το δείξω. Κοιτούσα νευριασμένη και έσκυβαν τα κεφάλια τους ντροπιασμένα. Δεν χρειάστηκε να φωνάξω. Έτρεχαν από δω κι από κει προσπαθώντας να τα βάλουν όλα σε τάξη. Δεν ήξεραν πού πάει το κάθε τι και αυτό μου την έδινε πιο πολύ στα νεύρα. Τα αγριοκοίταξα τελευταία φορά και μετά φώναξα ΕΝΤΑΞΕΙ ΦΤΑΝΕΙ, ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙΤΕ

Σε λίγο άρχισαν να σκαρφαλώνουν στους τοίχους και στα ταβάνια και να βολεύονται. Χρησιμοποιούσαν τις βεντούζες τους για να παραμείνουν στις θέσεις τους. Σύντομα τα ταβάνια γέμισαν. Κουλουριάζονταν το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς να κάνουν θόρυβο. Ανάποδα. Καθόμουν από κάτω και τα κοιτούσα καθώς τα έπαιρνε ο ύπνος.

"..ογδόντα-ένα, ογδόντα-δύο, ογδόντα-τρ~ πού είναι το ογδόντα -τρία;..."