Arnica mollis

Μακάρι να μπορούσαμε να πιαστούμε μεταξύ μας κατά τη διάρκεια της πτώσης μας, γιατί δεν ξέρω πού έπεσες και πού έπεσα και γω. Όλα είναι μπλε, γκρι και πράσινα και αυτή η ζαλούρα δε λέει να φύγει. Σα να έχω φορέσει γυαλιά πίσω από μάτια. Νομίζω τα έγραψα όλα στην κάμερα. Ο αέρας χτύπαγε το κεφάλι μου σαν αόρατη γροθιά χωρίς ποτέ να τολμήσει να με πονέσει και καταλάβαινα κάθε στιγμή πως έπρεπε να είχαμε ήδη πει αντίο. Με την άκρη του ματιού μου έβλεπα τα μαλλιά μου όρθια σαν καρφιά και ευέλικτα σαν κλωστίτσες να ανεμίζουν και να παλεύουν και σιγουρεύτηκα ότι περνούσαν υπέροχα γιατί τέτοιο πράγμα δεν είχαν ξαναζήσει ποτέ. Αλλά ξεχάστηκα και έκλεισα τα μάτια και δεν είδα το σημείο της πτώσης σου. Ούτε το δικό μου είδα εδώ που τα λέμε. Ελπίζω να είσαι καλά.

Όλοι οι σοφοί του κόσμου θα μπορούσαν να μαζευτούν μια μέρα σε ένα δωμάτιο και να συζητήσουν για το τι σημαίνει ευτυχία και απελπισία. Θα τους έπαιρνε το βράδυ χωρίς να καταφέρουν κάποια στιγμή να θέσουν τα όρια ανάμεσα στα δύο. Είμαστε όλοι αμαρτωλοί όταν είμαστε εκτός ελέγχου και πέφτουμε ε; Το ξέρω, τα έχω όλα στην κάμερα.

Θα φτιάξω μια μικρή γωνιά γιατί πρέπει να κοιμηθώ κάποια στιγμή. Ίσως κοντά σε νερό, πάντα μου άρεσε να κοιμάμαι κοντά σε νερό. Σε λίγο θα φύγει η ζαλούρα και θα έρθει ο φόβος. Είναι η σειρά του να παίξει, και θα κάνει δύο γύρους. Αλλά θα σκέφτομαι ότι εσένα τουλάχιστον σε έπιασαν και ότι τα κατάφερες. Κάπου θα κάθεσαι ζεστά και με ασφάλεια, θα μασουλάς κάτι νόστιμο, μέχρι να σε πιάσει η νύστα και να κοιμηθείς κάπου στεγνά και μαλακά. Και θα γελάς δυνατά με τα μάτια, ενώ όλοι γύρω σου θα θαυμάζουν το λόγο και τις παρομοιώσεις σου. Ένα παράδοξο πλάσμα, το δίχως άλλο. Τα θυμάμαι όλα αυτά.  Τα έχω όλα στην κάμερα. Θα τα βλέπω μέχρι να τελειώσει η μπαταρία. Αυτός είναι και ο τρόπος μου να πούμε αντίο, μιας και δεν είπαμε.
 
Η πιο ωραία μέρα της ζωής μου, χωρίς αμφιβολία. Κι ας προσγειωθήκαμε σε διαφορετικά μέρη. Καλύτερα που δεν είπαμε αντίο. Δε μπορώ τα αντίο, κι ας τα σερβίρω με ευκολία.