Στην μια πλευρά βρίσκονται κάτι τεράστιες καφετιές χελώνες με μακριά νύχια και μυτερά στόματα, γεμάτες χώμα και ξερά χόρτα. Στο καβούκι της καθεμίας δώδεκα μεγάλα μάτια κοιτάνε προς τα πάνω χωρίς ποτέ να κλείνουν τα βλέφαρα. Κάθε φορά που χώνουν τα πόδια τους στη σκόνη, οι κόρες των ματιών στα καβούκια τους συστέλλονται σαν μωρό που βλέπει πρώτη φορά τον ήλιο.
Δίπλα στις χελώνες περπατούν γρήγορα μεγάλες αρκούδες που αν κοιτάξεις προσεκτικά μέσα στο τρίχωμά τους θα δεις παγιδευμένα μικρά-μικρά αστέρια να λαμπιρίζουν. Οι αρκούδες έχουν τα χέρια τους ψηλά σαν να κρατούν ένα φανταστικό κορμό δέντρου που μέσα του θα χώραγε ολόκληρος ο κόσμος, και ουρλιάζουν με εννιά φωνές η καθεμία, λες και ένα ορμητικό ποτάμι εισέβαλε στην σπηλιά τους όταν έλειπαν και έπνιξε όλα τους τα μικρά.
Δύο ελάφια περπατούν αργά πιο πίσω με μάτια γυαλιστερά σαν μικρά μαύρα βότσαλα και οι μύτες τους είναι κρύες και υγρές και εισπνέουν παγωμένο αέρα που τον στέλνουν κατευθείαν μέσα σε δύο μεγάλους καθαρούς πνεύμονες. Και οι άσπρες βούλες πάνω στο σκούρο τους τρίχωμα είναι τυχαία διασκορπισμένες σαν τέμπερα ενός απρόσεχτου ζωγράφου που πιτσίλισε κατα λάθος ένα σκούρο καμβά.
Μικροί κάστορες τρέχουν δεξιά κι αριστερά ροκανίζοντας ό,τι κλαδάκι βρουν, ενώ πάνω τους κάθονται μικροί σκατζόχοιροι που τροχίζουν τα αγκάθια τους σιγομουρμουρώντας σκοπούς που μοιάζουν με το ταπ ταπ των δαχτύλων πάνω σε ένα κούφιο ξύλινο κουτί.
Ανάμεσα σε όλους αυτούς, λεπτοκαμωμένοι λύκοι γρυλίζουν ήσυχα και επιδεικνύουν εν αγνοία τους σειρές από κάτασπρα δόντια που αντανακλούν τον ήλιο και θα μπορούσαν να τυφλώσουν έναν νεκρό. Και οι θερμές γλώσσες τους χαϊδεύουν το εσωτερικό των κοφτερών τους κυνόδοντων με την προσοχή που μια πελάτισσα θα σήκωνε τα κρύσταλλα από τα ράφια τους σε ένα υαλοπωλείο. Οι πατούσες τους πατούν απαλά επάνω στο χώμα αλλά μέσα στα πέλματά τους κρύβονται αρκετά γαμψά νύχια που θα μπορούσαν χωρίς τύψεις να προκαλέσουν ζημιά σε ζεστές σάρκες, αν αποφάσιζαν να ξεπροβάλουν τελικά κάποια στιγμή.
Και φυσικά κοκκινωπές ημίτυφλες αλεπούδες ακολουθούν σιωπηλά έχοντας τα αυτιά τους ψηλά σαν σάρκινα τρίγωνα ενός χαμμένου στέμματος που υπήρχε κάποτε πάνω στα κεφάλια τους και δεν μπορούν να το περιγράψουν ακριβώς αλλά ξέρουν πως το είχαν κάποτε. Και οι ουρές τους κρέμονται ακουμπώντας το έδαφος και ανασηκώνουν το χώμα που έπειτα εισέρχεται στα μικρά τους ρουθούνια και τους σιγουρεύει πως έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος για να βρουν τα χνάρια αυτών που θα έπρεπε να είναι ήδη φυλακισμένοι και ξοφλημένοι.
Στην άλλη πλευρά,,, μάλλον δεν είμαι εγώ η κατάλληλη να το περιγράψω.
Δίπλα στις χελώνες περπατούν γρήγορα μεγάλες αρκούδες που αν κοιτάξεις προσεκτικά μέσα στο τρίχωμά τους θα δεις παγιδευμένα μικρά-μικρά αστέρια να λαμπιρίζουν. Οι αρκούδες έχουν τα χέρια τους ψηλά σαν να κρατούν ένα φανταστικό κορμό δέντρου που μέσα του θα χώραγε ολόκληρος ο κόσμος, και ουρλιάζουν με εννιά φωνές η καθεμία, λες και ένα ορμητικό ποτάμι εισέβαλε στην σπηλιά τους όταν έλειπαν και έπνιξε όλα τους τα μικρά.
Δύο ελάφια περπατούν αργά πιο πίσω με μάτια γυαλιστερά σαν μικρά μαύρα βότσαλα και οι μύτες τους είναι κρύες και υγρές και εισπνέουν παγωμένο αέρα που τον στέλνουν κατευθείαν μέσα σε δύο μεγάλους καθαρούς πνεύμονες. Και οι άσπρες βούλες πάνω στο σκούρο τους τρίχωμα είναι τυχαία διασκορπισμένες σαν τέμπερα ενός απρόσεχτου ζωγράφου που πιτσίλισε κατα λάθος ένα σκούρο καμβά.
Μικροί κάστορες τρέχουν δεξιά κι αριστερά ροκανίζοντας ό,τι κλαδάκι βρουν, ενώ πάνω τους κάθονται μικροί σκατζόχοιροι που τροχίζουν τα αγκάθια τους σιγομουρμουρώντας σκοπούς που μοιάζουν με το ταπ ταπ των δαχτύλων πάνω σε ένα κούφιο ξύλινο κουτί.
Ανάμεσα σε όλους αυτούς, λεπτοκαμωμένοι λύκοι γρυλίζουν ήσυχα και επιδεικνύουν εν αγνοία τους σειρές από κάτασπρα δόντια που αντανακλούν τον ήλιο και θα μπορούσαν να τυφλώσουν έναν νεκρό. Και οι θερμές γλώσσες τους χαϊδεύουν το εσωτερικό των κοφτερών τους κυνόδοντων με την προσοχή που μια πελάτισσα θα σήκωνε τα κρύσταλλα από τα ράφια τους σε ένα υαλοπωλείο. Οι πατούσες τους πατούν απαλά επάνω στο χώμα αλλά μέσα στα πέλματά τους κρύβονται αρκετά γαμψά νύχια που θα μπορούσαν χωρίς τύψεις να προκαλέσουν ζημιά σε ζεστές σάρκες, αν αποφάσιζαν να ξεπροβάλουν τελικά κάποια στιγμή.
Και φυσικά κοκκινωπές ημίτυφλες αλεπούδες ακολουθούν σιωπηλά έχοντας τα αυτιά τους ψηλά σαν σάρκινα τρίγωνα ενός χαμμένου στέμματος που υπήρχε κάποτε πάνω στα κεφάλια τους και δεν μπορούν να το περιγράψουν ακριβώς αλλά ξέρουν πως το είχαν κάποτε. Και οι ουρές τους κρέμονται ακουμπώντας το έδαφος και ανασηκώνουν το χώμα που έπειτα εισέρχεται στα μικρά τους ρουθούνια και τους σιγουρεύει πως έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος για να βρουν τα χνάρια αυτών που θα έπρεπε να είναι ήδη φυλακισμένοι και ξοφλημένοι.
Στην άλλη πλευρά,,, μάλλον δεν είμαι εγώ η κατάλληλη να το περιγράψω.
1 σχόλιο:
Υπαρχουν πολλες πλευρες στους πολεμους, μια απο αυτες ειχε να πει αυτο:
Missing in action are the words that can describe
the rambling plans of a time forgotten side
measuring the bearings,incoherence lies
positions which are observed through tiny faulty eyes
From point A to point sneer, from point B to point peer
Dangling upside-down between white and black obsession
while free-falling steadily upwards into complete regression
The colors of the walls mend into shades of gray
and now you think you are back into your blissful everyday
Until the speeding motion reappears ever-relentless to make its presence felt
through friction from the walls which turns into a heatwave that pummels through your pelt
You're now measuring the angles again but your vision is obscured
Who made for you this blueprint? Who told you they would break?
these plans have no effect on clutches of this make
We asked a thousand wise-men and this is what they said:
**** **** **** ****
Ξερεις ποιος.
Πισ.
Δημοσίευση σχολίου