Embed

Υπάρχει αυτή η κατάσταση που λέγεται κλάριτυ. Ε μόμεντ οβ κλάριτυ. Είναι η στιγμή που ξέρεις ότι θα μπορούσες να αναστενάξεις αλλά δεν το κάνεις, γιατί το ίδιο θα ήταν. Αναστενάζεις μέσα στο κεφάλι σου και αυτό φτάνει. Τα μάτια σου αποκτούν μια τρομερή σταθερότητα και τα φρύδια σου γίνονται μια ίσια γραμμή.

Και όλα μπαίνουν στη θέση τους. Κάθε μικρό πράγμα που έχεις κάνει, που έχεις ρίξει, που έχει στραπατσαριστεί, κάθε πράγμα που είναι θολό, μισοτελειωμένο, σακατεμένο, ασύνταχτο και ασαφές, κάθε πράγμα που έχει τρύπες, κενά, απουσίες, ερωτηματικά και αποχωρήσεις, κάθε μετανιωμένο, άγουρο, ανακατεμένο και δειλό πράγμα. Κάθε πράγμα μπαίνει στη θέση του και είναι όλα τακτοποιημένα μέσα στο κεφάλι σου και ξέρεις ποιός είσαι, τι έχεις επάνω σου και τι δεν έχεις, πού στέκεσαι, πού ήσουν και πού πηγαίνεις. Κι αν δεν το ξέρεις το υποψιάζεσαι, το κρυφακούς. Γιατί εκείνη την ώρα το κεφάλι σου είναι γεμάτο φωνές που είναι όλες δικιές σου και δεν νιώθεις άσχημα αν τις κρυφακούς. Σου ανήκουν όλες.

Και τότε λειτουργείς σαν σιωπηλή έκρηξη. Σαν ένα μεμονωμένο πυρηνικό μανιτάρι. Γίνεσαι πελώριος και αχανής και μεγαλώνεις και απλώνεσαι παντού στον χώρο λες και τα κύτταρά σου αφήνουν τα χέρια μεταξύ τους και μπερδεύονται με το φως και τα μόρια του αέρα και κάποιων πιθανών τοίχων. Ανακατεύεστε όλοι μαζί και δεν μπορείς να το ξεκάνεις, όπως όταν αναμειγνύεις μουστάρδα με κέτσαπ. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την ουσία σου. Δεν είσαι εσύ όπως σε ξέρεις αλλά ταυτόχρονα είσαι, με μια πιο ολοκληρωμένη έννοια. Είσαι εσύ και περικλείεις μέσα στην ύπαρξή σου πολλές άλλες υπάρξεις, αφηρημένες έννοιες, ιδέες και εμπνεύσεις. Είσαι ένα μικρό σύμπαν που δεν βγάζει κιχ. Είσαι τα πάντα γύρω σου και φυσάει από παντού και νιώθεις πως όπου να 'ναι θα σκορπίσεις προς όλες τις κατευθύνσεις και δεν θα σε ξαναβρεί ποτέ κανείς σε μια ενιαία μορφή. Αλλά, την ίδια στιγμή, είσαι πιο συμπαγής από ποτέ. Είσαι πιο ολοκληρωμένος από κάθε άλλη φορά. Είσαι όλα τα πράγματα που μπορείς να σκεφτείς και κινείσαι με τρομερή ταχύτητα πάνω σε μια πλατμόρφμα που δομείται από τα δισεκατομμύρια των σκέψεων που κάνουν τα χιλιάδες μυαλά σου. Είσαι το παντού και το πάντα και τα χέρια σου τελειώνουν εκεί που δεν μπορεί να δει ανθρώπινο μάτι.

Και όλα αυτά που ξέρεις γίνονται μια άμορφη μάζα στην οποία μπορείς επάνω να κάτσεις και να βλέπεις από μακριά όλα τα πράγματα που επιστρέφουν.

Γιατί τα πράγματα τείνουν να επιστρέφουν.

7 σχόλια:

theachilles είπε...

Τώρα τι να σου πω. Είναι εντυπωσιακό πώς κάποιος άγνωστος μπορεί να μιλάει σε (και για) σένα. Προσπαθώ να κάτσω πάνω στο μανιτάρι μου. Αλλά το μόνο που βλέπω είναι όσα φεύγουν. Μήπως το μόμεντ οφ κλάριτυ έρχεται όταν αρχίζει και η επιστροφή τους;

Αν πρόσεξα καλά σε παλαιότερη ανάρτησή σου μιλάς για σχολείο και πανελλήνιες. Αν όντως ισχύει αυτό και γράφεις τις σκέψεις σου με αυτό τον τρόπο, τότε δηλώνω το λιγότερο εντυπωσιασμένος...

Sídhe είπε...

(Σάτυρε;)

Δεν έχω ιδέα πού μίλησα για πανελλήνιες. Αλλά όχι, δεν είμαι εκεί πια. Είμαι σχεδόν 22 χρονών άνθρωπος.

Ακόμα τις βλέπω στον ύπνο μου βέβαια. Κάποια πράγματα δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις ποτέ. :)

Sídhe είπε...

"Μήπως το μόμεντ οφ κλάριτυ έρχεται όταν αρχίζει και η επιστροφή τους;"

Η επιστροφή συμβαίνει, έχει συμβεί πολύ πριν τη δεις εσύ. Η επιστροφή είναι μέρος ενός κύκλου. Και οι κύκλοι δεν έχουν αρχή και τέλος.

theachilles είπε...

Γράψε λάθος then. Παραμένω εντυπωσιασμένος όμως. Σωστό αυτό που λες, αλλά ακόμα στενόχωρο. Ειδικά όταν κυνηγάμε την ουρά μας. Μάλλον αυτό κάνω εγώ.

Sídhe είπε...

Θα ένιωθες καλύτερα αν η ουρά που κυνηγούσες δεν ήταν η δική σου;

Κοίτα, δεν είναι στενάχωρο. Είναι φάση και οι φάσεις είναι πάντα μεταβατικές. Τώρα βέβαια δεν έχω ιδέα για τι ακριβώς πράγμα μιλάς, οπότε λέω και γω γενικούρες για να πέσω μέσα. :)

Αλλά ναι, όλα περνάνε και έρχονται άλλα και περνάνε κι αυτά και έρχονται άλλα.

theachilles είπε...

Μα δε θα έκανα κύκλο αν άνηκε αλλού η ουρά... Θα έμοιαζε πιο πολύ με ευθεία. 'Η με μια ψευδαίσθηση ευθείας.

Ούτε εγώ ξέρω για τι ακριβώς μιλάς (σάτυρος;;).

Sídhe είπε...

"Μα δε θα έκανα κύκλο αν άνηκε αλλού η ουρά... "

Κι αν αυτός του οποίου την ουρά κυνηγούσες έκανε κύκλους; Οκ. Εγώ απλά λέω πως δεν χρειάζεται να κυνηγάς καμία ουρά, δική σου ή άλλου.

Επίσης ούτε εγώ ξέρω για τι ακριβώς μιλάω, τις πιο πολλές φορές. :)