control & shift

Είναι ή πολύ νωρίς ή πολύ αργά. Δεν μπορώ να αποφασίσω. Ό,τι και να ΄ναι, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Δεν μπορώ να κοιμηθώ ούτε λίγο.


Δεν μου αρέσει καθόλου να μιλάω στα κεφαλαία. Αλλά καμιά φορά πρέπει. Ίσως το προσπαθήσω αργότερα, τα κεφαλαία με τρομάζουν κάπως και ούτως ή άλλως δεν έχω ιδέα πού να δώσω έμφαση εδώ μέσα. Μάλλον θα έρθει από μόνο του.


Κάποιες μέρες γίνομαι η άγκυρα του εαυτού μου και με κρατώ δυνατά και σταθερά στην ίδια θέση. Θέλω να τα έχω όλα υπό έλεγχο και να υπάρχει μια τάξη. Όχι πως με ενοχλεί το χάος, το αντίθετο. Ακόμα και στο χάος υπάρχει τάξη αλλά δεν θα το αναλύσω ΚΑΙ αυτό τώρα. Α! Να, μίλησα στα κεφαλαία. Δεν φωνάζω ρε, για έμφαση μόνο. Αυτή λοιπόν η εμμονή μου να έχω μια σταθερότητα και μια ασφαλή τάξη, με κάνει να αποζητώ το κοντρόλ. Καταρχήν το πλήκτρο και ύστερα βλέπουμε. 


Το κοντρόλ λοιπόν είναι ένα πλήκτρο που υπάρχει στο πληκτρολόγιό σου, κοιτάξέ το, είναι πολύ κάτω αλλά δεν το νοιάζει και πολύ γιατί ξέρει τι του γίνεται και τα έχει καλά με τον εαυτό του. Κάθεται εκεί ήσυχο-ήσυχο και επιβλέπει τα πάντα με μια σοφία. Είναι εντελώς ακούνητο και τα ελέγχει όλα με μια αξιοπρέπεια. Είναι ένας φάρος ελέγχου των παρορμήσεων. Μια μεγάλη πινακίδα που στη μέση της λαμποκοπά ένα ΠΡΟΣΟΧΗ! Να κι άλλα κεφαλαία. Πάλι για έμφαση, όχι για εκφοβισμό, σου ορκίζομαι.


Το κοντρόλ λοιπόν είναι ένα πολύ καλό πλήκτρο. Προτιμώ το ντο δίεση αλλά αυτό είναι μια άλλη πικρή ιστορία. Ο έλεγχος είναι ένα πολύ καλό "κουμπί" λοιπόν. Ναι τώρα μάλλον δεν μιλάω για το πλήκτρο. Ένα σωστό εργαλείο. Αποζητώ να έχω τον έλεγχο στα πάντα πάνω μου, στα πάντα που με αφορούν και με τα οποία επηρεάζω τον εαυτό μου και αυτός επηρεάζει τους άλλους και οι άλλοι με τη σειρά τους επηρεάζουν εμένα. Θέλω να ξέρω πως μπορώ να βασιστώ επάνω μου ανά πάσα στιγμή, γιατί πρέπει να είμαι όσο πιο ανώδυνη γίνεται για τους άλλους. Σκέψου ένα διάφανο άνθρωπο, σαν καλογυαλισμένο τζάμι. Να φαίνομαι μόνο αν μου αφήσει κάποιος δαχτυλιές. Δεν θέλω να έχω ούτε λίγο ίμπακτ πουθενά γιατί μου αρέσει απλά να υπάρχω. Μερικές φορές δεν τα καταφέρνω αλλά όποτε το πάρω χαμπάρι, κοιτάζω το κοντρόλ και ανακουφίζομαι γιατί νομίζω πως επιστρέφω στην όμορφη ελεγχόμενη κατάσταση που έχω φτιάξει στο μυαλό μου μισό λεπτό να δω πού το πήγαινα α ναι


Λοιπόν το κοντρόλ έχει αυτό το καλό. Είναι εκεί σταθερό, με μια υπομονή γίγαντα, με ένα βλέμμα σιγουριάς σαν του Σον Κόννερυ στα γεράματα, και έχει τα πάντα υπό την προστασία του. Μπορεί να έχει μονόκλ και θεληματικό πηγούνι. Το κοντρόλ πίνει μπράντυ τα κρύα βράδια του χειμώνα και σκεπάζει τα πόδια του με καρώ κουβέρτες. Κατεβάζει πάντα το καπάκι της τουαλέτας όταν τακτοποιήσει τις υποθέσεις του, κι ας ξέρει πως μένει μόνο του στο σπίτι και δεν περιμένει κανένα επισκέπτη. Το κοντρόλ είναι πάντα εκεί, στην ίδια θέση, στο ίδιο σημείο, εκεί χαμηλά, δεν το πειράζει, ελέγχει και επιβλέπει να είναι όλα μετρημένα και όπως τους αρμόζουν. Και εδώ έρχεται και τρυπώνει το σιφτ.


Το σιφτ είναι μεγάλος διάολος. Είναι πανέξυπνο πλήκτρο, τρομακτικά τετραπέρατο. Αν το κοντρόλ είναι έχει το βλέμμα του Σον Κόννερυ, το σιφτ έχει την τσαχπινιά του Μπιλλ Μπέηλυ. Σου χαμογελάει σαν κωλόπαιδο εκεί που δεν το περιμένεις, και ξαφνικά όλα παίρνουν άλλο νόημα και πιάνεις τον εαυτό σου να χαχανίζει με απρέπειες. Το σιφτ δεν πιστεύει σε τίποτα. Κυκλοφορεί με ξεχειλωμένες ζακέτες και κάνει συνέχεια τράκα πράγματα που δεν χρησιμοποιεί ποτέ. Κάνει τράκα τσιγάρα, και αυτό είναι εντελώς παράλογο, γιατί δεν καπνίζει. Θέλει απλά να σε βάλει στη διαδικασία. Να είσαι σε εγρήγορση. Πάει επίτηδες σε θλιμμένους ανθρώπους και τους σιγομουρμουράει αστεία δίστιχα για να τους τσιγγλίσει. Και μετά φεύγει. Πάει πιο πέρα. Πιο πάνω. Κοίτα το, όλο προς τα πάνω δείχνει. Θέλει να κινείται συνεχώς. Γιατί γνωρίζει πως όσο χρήσιμο κι αν είναι το κοντρόλ, είναι ταυτόχρονα και εξαιρετικά επικίνδυνο, γιατί σε αναγκάζει να είσαι στάσιμος και ακούνητος στο ίδιο σημείο και έτσι γίνεσαι εύκολη λεία. Γιατί αν είσαι το μόνο ακούνητο πράγμα μέσα σε ένα κινούμενο ποταμό ενέργειας, τότε κάποιος θα σε κάνει σποτ ον και τότε ποιός χέζει και τον έλεγχο και την αυτοσυγκράτηση. 


Το σιφτ, η μετατόπιση, σώζει ζωές. Για αρχή το σιφτ ως πλήκτρο. Παρατήρησε το πώς μου επιτρέπει να βάζω τόνους και κεφαλαία.. Και μετά πάλι μικρά. Σώζει συγγραφικές ζωές και αφηγηματικά σπίτια. Είναι ένα θαύμα, δεν βρίσκεις; Δεν είναι ποτέ ακίνητο, υπάρχει μια συνεχής μετατόπιση. Το σιφτ ως μετατόπιση. Το σιφτ ως ιδέα. Και έπειτα ως κάτι άλλο. Πρέπει να μετατοπίζομαι συνέχεια γιατί νιώθω πως με σημαδεύουν και είναι πιο δύσκολο να σημαδέψεις κάτι εν κινήσει παρά όταν είναι ακούνητο. Σαν τα ελάφια που βλέπουν τις κάννες κυνηγών να τα κοιτούν στα μάτια. 


Οπότε εγώ τώρα κάνω μια επαναλαμβανόμενη κίνηση απ'το κοντρόλ στο σιφτ και πάλι πίσω, και δεν μπορώ να αποφασίσω ποιό είναι πιο ωφέλιμο, να τα έχω όλα υπό έλεγχο αλλά να είμαι εύκολος στόχος ή να μετατοπίζομαι συνεχώς μη έχωντας κανένα απολύτως έλεγχο στα πράματα που με αφορούν, παραμένωντας όμως ολόκληρη όπως με ξέρω και χωρίς ζημιές; Ένα ατέλειωτο πέρα-δώθε από το κοντρόλ στο σιφτ και από το σιφτ στο κοντρόλ. Ως πλήκτρα είναι αρκετά κοντά, περίπου ένας όροφος μακριά. Αρκεί το κοντρόλ να κοιτάξει λίγο πάνω και ωπ ναι να το σιφτ όπως το περίμενε. Αλλά ως πράξεις είναι λιγάκι απροσδιόριστα μακριά το ένα από το άλλο. Και αν αυτό το πέρα-δώθε σου γίνει συνήθεια, κάποια στιγμή σαλτάρεις και αρχίζεις και μιλάς μόνος σου (γκουχου) και νομίζεις πως πρέπει να τα κάνεις όλα εσύ και να σκορπάς την τάξη για να είναι όλα ήσυχα, αλλά και πως πρέπει ταυτόχρονα να τρέχεις γιατί η μετατόπιση είναι η μόνη σωτήρια λύση. 


Έλα σοβαρά τώρα, πώς μπορείς να βάλεις κάτι σε τάξη αν κινείσαι συνέχεια; Είναι σαν να τρέχεις γρήγορα γύρω από ένα πυργάκι Τζένγκα και να έχεις τη απαίτηση μόλις έρθει η σειρά σου να τραβήξεις το κυβάκι σου χωρίς να τα κάνεις όλα πουτάνα. Συγνώμη δε βρίζω, είναι που δεν μπορώ να βάλω άλλα κεφαλαία γιατί μου τελείωσε η έμφαση και πρέπει κάπως να εκτονώσω την κατάσταση γιατί έχει πάει και αργά (ή νωρίς; ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω) και έχουμε και ένα κρεβάτι που μας περιμένει.

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου Σίι.Πάρε αυτό,μου έφερε στο μυαλό το μπλογκ σου για κάποιο λόγο.Το κομμάτι,όχι το βίντεο.
http://www.youtube.com/watch?v=6hLImiUR4Lg&feature=related

Sídhe είπε...

Αυτό το κομμάτι είναι λίγο αγχωτικό ε; Σαν να ψάχνεις τα κλειδιά σου ενώ σε περιμένουν από κάτω κορνάρωντας.

Ανώνυμος είπε...

Είναι λίγο σαν το blog σου.

Sídhe είπε...

Όχι, θα σου πω.

Τώρα έχουμε την εκδοχή στην οποία δεν βρίσκεις τα κλειδιά σου με τίποτα αλλά το κορνάρισμα επιμένει και κατεβαίνεις γρήγορα κάτω να τους βρεις να φύγετε. Ξέρεις πως έχεις μείνει έξω απ'το σπίτι, αλλά διάολε δεν έχει σημασία γιατί φεύγεις με παρέα!

Οπότε ναι 'σαι, στέκεσαι έξω από την είσοδο χωρίς κλειδιά, και ξαφνικά βλέπεις το ξένο αυτοκίνητο να φεύγει, και τότε συνειδητοποιείς πως δεν κόρναραν για σένα.

Το μπλογκ μου είναι η σκέψη που κάνεις εκείνη τη στιγμή "γιατί δεν κατουράω ποτέ για τελευταία φορά πριν βγω έξω;;"

Ανώνυμος είπε...

Να πω και γω τη γνώμη μου κυρία;;; Γιατί πουλί μ' δεν κελαηδείς;

-mr madplant-

Sídhe είπε...

Καλώστον. Πού είναι ο λογαριασμός σου;

Επίσης κελαηδώ, δε βλέπεις; Όπως πρώτα!

Ανώνυμος είπε...

Δε θυμάμαι το κωδικό. Ούτε στο myspace.
Και αυτό δεν είναι κελάηδημα Μυρτάκι. Γιατί ζορίζεσαι πάλι;

Sídhe είπε...

Ήμουν σίγουρη πως δεν θα κρατούσε για πολύ αυτή η διαύγεια. Κάνεις βήμματα προς τα πίσω.

Δε ζορίζομαι, είμαι καλά. Αλήθεια.

Ανώνυμος είπε...

Δεν πειράζει να το παραδεχτείς. Μπορεί να σου κάνει καλό. Άκου. Από τη στιγμή που έχεις πρόβλημα, καλό είναι να το παραδεχτείς για να ξεκινήσει η θεραπεία σου...
Να σου πω, πρέπει να γράφω και το ψευδόνυμό μου κάθε φορά από κάτω?Αφού με καταλαβαίνεις.

Sídhe είπε...

Καλά τώρα αν πω να το γράφεις για να 'μαι σίγουρη, θα το κάνεις; Άρα τι με ρωτάς;

Επίσης, αυτά τα ψυχολογικά κουμάντα που μου κάνεις δεν μου αρέσουν καθόλου, με καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω; Καθόλου.

Ανώνυμος είπε...

Ωραία τότε σου ζητώ συγνώμη.Αλλά όμως πήγαινε καλου κακου να το κοιτάξεις γιατί θα σου βγει σε κατάθλιψη και θα τρέχεις.Μην ανησυχώ γέρος άνθρωπος ε?Να πας.

Sídhe είπε...

Διάολε, τι λες; Νομίζεις είμαι καταθλιπτικιά; Με έχει πάρει λίγο από κάτω, οκ, δεν είναι τίποτα. Θα στρώσω. Αλλά σταμάτα να έρχεσαι με αυτό το ύφος του καλοθελητή γιατί λίγο εκνευρίζομαι είν' η αλήθεια. Δε μπορώ σε φαντάζομαι να μου χαμογελάς όλο αγάπη ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ

Ανώνυμος είπε...

Εγώ φταίω ρε που σου δίνω συμβουλές τσάμπα.Ποτέ δεν εκτιμάς τις προσπάθειες μου. Ποτέ.Τουλάχιστον το παραδέχτηκες.Αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα.Τώρα πρέπει να το παλέψεις.Κανένα ταξιδάκι ίσως????

Sídhe είπε...

Αναστάση, διάβασε τα παρακάτω λόγια χωρίς να απομακρυνθεί το βλέμμα σου από τη σελίδα αν είναι δυνατόν.

Δεν έχω καθόλου όρεξη αυτή τη στιγμή και εκτός αυτού δεν με παίρνει και ο ύπνος, πράγμα το οποίο είναι ο λόγος που κάθομαι και σου απαντάω. Θα σου μιλήσω σοβαρά γιατί προσπαθείς να μου γανώσεις τώρα και το ξέρεις.

Το να έρχεσαι και να μου λες κάθε φορά πόσο άσχημα περνάω δεν ωφελεί κανένα γιατί αφενός δεν έχεις ιδέα για το αν περνάω καλά ή άσχημα αφού μιλάμε μόνο όταν τα άστρα έρχονται στις σωστές θέσεις, δηλαδή περίπου κάθε εφτάμιση χιλιάδες χρόνια, κι αφετέρου εδώ πέρα δεν γράφω ποτέ όταν περνάω καλά οπότε δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης και το να κάθεσαι να γράφεις τα αυτονόητα με κάνει να απορώ για διάφορα που έχουν να κάνουν με το δείκτη αντίληψής σου.

Εκτός κι αν θέλεις να μιλάμε με χαριτωμενιές του κώλου το οποίο δεν μου πάει καθόλου και θα μου βγει πολύ άτσαλα αν το προσπαθήσω απεριόριστη αγαπούλα μου

Ανώνυμος είπε...

οκ τώρα θα το πάμε σοβαρά??ΠΟτέ δεν μου μίλαγες με χαριτωμενιές οπότε δεν περιμένω να το κάνεις τώρα.Θα σε ρωτήσω κάτι όμως Μυρτώ.Πώς θα ένιωθες εσύ αν διάβαζες συνέχεια πράγματα που σε κάνουν σε στεναχωριέσαι και να ανησυχείς για το αν η φίλη σου είναι καλά ρε??Έχεις συνειδιτοποιήσει πόσο καταθλιπτική ακούγεσαι???Αν δεν σε ήξερα θα πίστευα πραματικά πως υπάρχει πρόβλημα.Μην τα παίρνεις,δεν θέλω να σου την πω.Προσπαθώ να κάνω διάλογο μπας και καταλάβω τι τρέχει με σένα και βγαίνει από μέσα σου τόση στεναχώρια.Δεν έχει να κάνει με το κάθε πότε βλέπεις τον άλλον.

Sídhe είπε...

Φυσικά και έχει να κάνει! Σοβαρά μιλάς; Τι νομίζεις ότι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις ρε; Τις βάζεις στον αυτόματο και πάνε μονάχες τους; Πρέπει να προσπαθείς συνέχεια, να μένεις ξάγρυπνος και να τις προσέχεις αλλιώς μαραζώνουν και ξεφτάνε.

Και όταν ξεφτάνε δεν μπορείς να έχεις λόγο στη ζωή του άλλου, δεν έχεις το δικαίωμα.Και όχι μόνο δεν έχεις το δικαίωμα, αλλά παίρνεις και ρίσκο να δώσεις κακή συμβουλή. Είναι σαν να είσαι γιατρός ενός ασθενή που δεν έχεις ιδέα για το ιατρικό του ιστορικό. Είναι επικίνδυνο. Μπορεί να προκαλέσει ζημιές. Μπορεί να έχουμε απώλειες γιατρέ μου.

Και ξέρεις πολύ καλά πως αυτό που κάνεις ξέρουμε κι οι δύο πώς το κάνεις και δεν είναι διάλογος, είναι πατροναριστικό εντελώς και δεν έχει κανένα απολύτως νόημα ή αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να μιλάς για κατάθλιψη βασιζόμενος σε ένα μπλογκ. Μπορείς να πάρεις μια γεύση κάποιας κατάστασης την οποία όμως δε γνωρίζεις και γι'αυτό δεν μπορείς να γενικεύεις. Γιατί δεν έχεις ιδέα, οκ; Δεν έχεις ιδέα.

Και μη μιλάς για ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον μπορεί να εκδηλωθεί πολύ όμορφα εκεί που πρέπει και τη στιγμή που πρέπει και όχι σε μπλογκ και μαησπέης.

Ανώνυμος είπε...

Καληνύχτα Μυρτώ.

Sídhe είπε...

Αυτό είναι το πιο σωστό πράγμα που είπες απόψε.

Καληνύχτα Αναστάση.

Ανώνυμος είπε...

Επίσης,
http://www.youtube.com/watch?v=OS74eXEJSfs

Sídhe είπε...

Αυτό λοιπόν το κομμάτι είναι σαν να έχεις ξυπνήσει πρώτος μετά από τρομερό μεθύσι και να περιφέρεσαι στο σπίτι κοιτώντας τους υπόλοιπους που κοιμούνται σε τρομακτικά άβολα σημεία του σπιτιού.

Συνέχισε, μου αρέσει αυτό το παιχνίδι. Είναι σαν μουσικά ρόρσαχ.

Ανώνυμος είπε...

Ναι,έχει πλάκα.
http://www.youtube.com/watch?v=ZNbg0eR9_YE

Sídhe είπε...

Αυτό θα μπορούσε να σκέφτεται ένα παιδί που μόλις έσφαξε τους γονείς του και κρύβεται μέσα στο ντουλάπι της κουζίνας και προσπαθεί να βάλει σε τάξη τις σκέψεις του. Είναι η στιγμή που η ανάσα του επιβραδύνεται και αρχίζουν τα βλέφαρα να πέφτουν βαριά και σχεδόν το παίρνει ο ύπνος