Το κουτί

Μη μιλάς για δύο λεπτά, μη μιλήσει κανείς.

"...Θα σε πάρω και θα σε κλείσω σε ένα κουτάκι, και λίγο θα φοβηθείς αλλά δεν θα κουνηθείς και δεν θα προσπαθήσεις να με αποτρέψεις, ακριβώς όπως βλέπεις μια πόρτα που πάει να κλείσει απότομα από τον αέρα, και ενώ την προλαβαίνεις, δεν κουνιέσαι εκατοστό και απλά χαζεύεις και την κοιτάς αποχαυνωμένος σα μαρούλι, και τελικά σε τρομάζει κιόλας το ΚΛΑΠ!.
Θα με κοιτάς λοιπόν να σε κλείνω στο κουτάκι μου γιατί μόνο έτσι θα απαλλαγείς από τον πονοκέφαλο που σου τρώει το μυαλό και φτύνει τα κουκούτσια, και από το βλάκα το Φοίβο που λέει πράματα απλά και μόνο για να τον δουν οι άλλοι να τα λέει, και από αυτόν τον τύπο με το ηλίθιο μαλλί που μοιάζει με πανκ σκουλικαντέρα και έχει μια φωνή τσιριχτή σαν τον ήχο που κάνουν οι πίκλες όταν τις τρίβεις μεταξύ τους, και από εκείνη την κοπέλα στα αριστερά που μοιάζει να είναι σαραντάχρονη γραμματέας σε οδοντιατρείο.
Προπάντων, θα σε κλείσω στο κουτάκι που θα σε προστατεύει από αυτούς που κάθονται πίσω σου και χτυπάνε τα δάχτυλά τους ρυθμικά στην καρέκλα σου και οι κραδασμοί φτάνουν στο σώμα σου και σε παρακαλώ μην τους αποκεφαλίσεις με τα δόντια γιατί ήρθες μόνο για μια γαμημένη παρουσίαση, και το ξέρω πως δεν βρίζεις οπότε το "γαμημένη" το προσέθεσα εγώ.
Φαντάσου το κουτί μου. Δεν θα χρειάζεται πια να κοιτάς τα χείλη της καθηγήτριας με το φούξιο περίγραμμα που ναι, είναι από τα πιο αηδιαστικά πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος στον εαυτό του στις 3 το μεσημέρι. Δεν θα βλέπεις τα σανδάλια με τα αστεία δάχτυλα, ούτε τις περίτεχνες βλεφαρίδες, ούτε θα μυρίζεις τα αηδιαστικά αρώματα, ούτε θα προσέχεις τα αστεία ρούχα, τα τετράγωνα υπερβολικά μεγάλα γυαλιά, το Φοίβο, τις ανούσιες συζητήσεις, τις αγαπούλες μεταξύ φιλενάδων που δεν συμπαθιούνται, τα επιτηδευμένα γέλια, το Φοίβο, τις μπλούζες άηρον μέηντεν, το Φοίβο, τις τσάντες που γυαλίζουν, τα κοντά σορτσάκια και τα μακριά νύχια, την απουσία φαντασίας στις λέξεις.
Εστίασε στο κουτί Μυρτώ! Θα είσαι μακριά από αυτούς που νομίζουν ότι είναι γεννημένοι δημοσιογράφοι και διαφημιστές και κάνουν ηλίθιες ερωτήσεις για τους χρόνους. Θα σταματήσεις να πονάς λόγω του κακού χιούμορ που ρέει από τα στόματά τους σα χολή γουρουνιού..."





Θε μου ας με κάνει κάποιος να γελάσω γιατί θα πεθάνω

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μια φορα ημουν καπως κλασμενος και ερχεται ο διευθυντης μου και μου λεει πολυ σοβαρα "πρεπει να αλλαξουμε αυτο κι αυτο και μετα αυτο και το αλλο γιατι βγαινουμε αερα την τεταρτη και χρειαζομαστε κατι πιο προακτιβ και αλλες πολλες αγγλικες λεξεις"

στο οποιο απαντησα πολυ σοβαρα και κοιτοντας τον στα ματια:

"τι ειπες γαμω την παναγια σου;"

Τρου στορυ

Sídhe είπε...

ΧΑ! Αυτό είναι όντως αστείο. Ήταν τότε που τα έκανες όλα στην άκρη "πολύ διακριτικά" ;;
:)

Ανώνυμος είπε...

οχι τα δυο γεγονοτα απεχουν χρονικα.